Bir kahraman...
Bütün kahramanlar insan olmak zorunda mı? Kahraman işte…
Henüz küçük bir yavruyken 11 kardeşi ile birlikte Macaristan'da bir çöplükte bulunarak sahiplenildi. Arka ayağı sakattı ve Miskolc şehir çöplüğünde aylarca yaşam savaşı vermiş bir bebekti o...
Ama sağ çıkmıştı.
Bir köpek: Mancs
***
Mancs, bizim dilimizde ‘Pati’ anlamına geliyor ve ‘Manç’ diye telaffuz ediliyor
O, sahiplenilmesinin ardından ailesi tarafından arama-kurtarma eğitimlerine gönderildi. İçgüdüleri bütün diğer köpeklerden farklı işliyordu. Belki çöplükte doğduğu için, belki başka bir nedenle. Ama bu özelliği sayesinde tarihin gördüğü belki de en iyi kurtarıcı köpeklerden birine dönüştü.
Onlarca ülkede, onlarca depremde, yüzlerce insana umut oldu.
Ve 17 Ağustos 1999…
İzmit Bekirpaşa Beldesi...
Macaristan doğumlu Mancs’a küçük bir çocuğun yorganını koklattılar.
Mancs, beş on dakika sonra heyecanla bir yeri gösteriyor, kuyruğunu sallıyor, eşeleniyordu. Köpeği eğiten ve İzmit’te de ona refakat eden Macaristan Spidert Kurtarma Timi’nin lideri Laszlo Lehoczki, bu hareketliliğin ne anlama geldiğini biliyordu.
Herkesi susturdu, bir buçuk yaşındaki Mancs’ı dinledi.
Lehoczki, ‘gibi’ değil, gerçekten konuşuyordu köpekle.
Sonra çalışmalar bir yere odaklandı, yüz tonluk bir moloz yığınının beş metre altına…
Ekibin çalışmaları sonucunda küçük çocuğun hala canlı olduğu tespit edildi. Ancak ulaşılması çok zor bir yerde sıkışıp kalmıştı.
Kurtarma çalışmaları uzadı.
Çalışmalar devam ederken Mancs çocuğun hayatta kalabilmesi için daracık bir yerden geçerek ona su taşıdı.
Tanık olanlar gözlerine inanamıyorlardı. Kahraman köpek yıkıntıların arasından her çıkışında kuyruğunu sallıyor, çocuğun hâlâ yaşadığını dışarıdakilere haber veriyordu.
Macar kurtarma ekibi ve Mancs, o gün üç yaşında olan kız çocuğu Hatıra’yı depremden 82 saat -inanması güç ama tam 3 buçuk gün- sonra enkaz altından canlı çıkarmayı başardılar.
***
18 Eylül 2015 günü Macaristan’da muhteşem bir ‘vefa töreni’ gerçekleştirildi.
Macaristan-Miskolc’ta düzenlenen törenin onur konuğu olarak Macaristan’a davet edilen ve tören günü 19’uncu yaş gününü de kutlayan Hatıra Kaplan hem Miskolc şehrinin yöneticilerinden hem de Macar medyasından büyük ilgi gördü.
Mancs’ın enkazdan kurtardığı Hatıra, o gün kendisine uzatılan mikrofona şunları söyledi:
‘Burada bulunan herkese saygılarımı sunuyorum. Ben depremi yaşadığımda çok küçük olduğumdan o günle ilgili fazla bir şey hatırlamıyorum. Sadece depremde her tarafın çok karanlık olduğunu, üstümde duvarlar olduğu için doğrulamadığımı ve sürekli ağladığımı hatırlayabiliyorum. Çok sıcak olduğu için üstümü soyduğumu da hatırlıyorum. Ve Mancs… Onun aralıklarla gelip yüzümü yalayışını hatırlıyorum. Başka bir şey hatırlamıyorum. (…) Ben, Mancs’ın artık hayatta olmadığını biliyorum ve sizleri daha da fazla üzmek istemiyorum.
Beni buraya çağıran kurtarma ekibine ve Macar halkına çok teşekkür ediyorum.
Yaşadıkça kahramanım olacak Mancs’ı ve sizleri, Macarları çok seviyorum, yaşadığım her an…’
***
Dün yine çok dramatik bir gündü...
17 Ağustos 1999 depreminde kaybettiklerimizi unutmuyoruz. Onlar hep aklımızda; bir gün tekrar yüzleşeceğimiz deprem gerçeği de öyle.
Ama deprem kadar ve depremin acı sonuçları kadar akılda kalan başka şeyler de var elbette:
O korkunç günlerde karşılaştığımız inanılmaz kahramanlar…
Macaristanlı Mancs da onlardan biriydi işte.
***
2004 yılında çöplüğünde doğduğu şehrin meydanına kahraman köpek Mancs’ın heykeli dikildi.
Ve Mancs kendi heykelini görme onuru yaşadı.
2 yıl sonra, 2006 yılında da 12’nci yaşını tamamlayamadan zatürre nedeniyle öldü.
Bir kahraman yakışır biçimde gömüldü…
Bütün kahramanlar insan olmak zorunda mı? Kahraman işte…
Henüz küçük bir yavruyken 11 kardeşi ile birlikte Macaristan'da bir çöplükte bulunarak sahiplenildi. Arka ayağı sakattı ve Miskolc şehir çöplüğünde aylarca yaşam savaşı vermiş bir bebekti o...
Ama sağ çıkmıştı.
Bir köpek: Mancs
***
Mancs, bizim dilimizde ‘Pati’ anlamına geliyor ve ‘Manç’ diye telaffuz ediliyor
O, sahiplenilmesinin ardından ailesi tarafından arama-kurtarma eğitimlerine gönderildi. İçgüdüleri bütün diğer köpeklerden farklı işliyordu. Belki çöplükte doğduğu için, belki başka bir nedenle. Ama bu özelliği sayesinde tarihin gördüğü belki de en iyi kurtarıcı köpeklerden birine dönüştü.
Onlarca ülkede, onlarca depremde, yüzlerce insana umut oldu.
Ve 17 Ağustos 1999…
İzmit Bekirpaşa Beldesi...
Macaristan doğumlu Mancs’a küçük bir çocuğun yorganını koklattılar.
Mancs, beş on dakika sonra heyecanla bir yeri gösteriyor, kuyruğunu sallıyor, eşeleniyordu. Köpeği eğiten ve İzmit’te de ona refakat eden Macaristan Spidert Kurtarma Timi’nin lideri Laszlo Lehoczki, bu hareketliliğin ne anlama geldiğini biliyordu.
Herkesi susturdu, bir buçuk yaşındaki Mancs’ı dinledi.
Lehoczki, ‘gibi’ değil, gerçekten konuşuyordu köpekle.
Sonra çalışmalar bir yere odaklandı, yüz tonluk bir moloz yığınının beş metre altına…
Ekibin çalışmaları sonucunda küçük çocuğun hala canlı olduğu tespit edildi. Ancak ulaşılması çok zor bir yerde sıkışıp kalmıştı.
Kurtarma çalışmaları uzadı.
Çalışmalar devam ederken Mancs çocuğun hayatta kalabilmesi için daracık bir yerden geçerek ona su taşıdı.
Tanık olanlar gözlerine inanamıyorlardı. Kahraman köpek yıkıntıların arasından her çıkışında kuyruğunu sallıyor, çocuğun hâlâ yaşadığını dışarıdakilere haber veriyordu.
Macar kurtarma ekibi ve Mancs, o gün üç yaşında olan kız çocuğu Hatıra’yı depremden 82 saat -inanması güç ama tam 3 buçuk gün- sonra enkaz altından canlı çıkarmayı başardılar.
***
18 Eylül 2015 günü Macaristan’da muhteşem bir ‘vefa töreni’ gerçekleştirildi.
Macaristan-Miskolc’ta düzenlenen törenin onur konuğu olarak Macaristan’a davet edilen ve tören günü 19’uncu yaş gününü de kutlayan Hatıra Kaplan hem Miskolc şehrinin yöneticilerinden hem de Macar medyasından büyük ilgi gördü.
Mancs’ın enkazdan kurtardığı Hatıra, o gün kendisine uzatılan mikrofona şunları söyledi:
‘Burada bulunan herkese saygılarımı sunuyorum. Ben depremi yaşadığımda çok küçük olduğumdan o günle ilgili fazla bir şey hatırlamıyorum. Sadece depremde her tarafın çok karanlık olduğunu, üstümde duvarlar olduğu için doğrulamadığımı ve sürekli ağladığımı hatırlayabiliyorum. Çok sıcak olduğu için üstümü soyduğumu da hatırlıyorum. Ve Mancs… Onun aralıklarla gelip yüzümü yalayışını hatırlıyorum. Başka bir şey hatırlamıyorum. (…) Ben, Mancs’ın artık hayatta olmadığını biliyorum ve sizleri daha da fazla üzmek istemiyorum.
Beni buraya çağıran kurtarma ekibine ve Macar halkına çok teşekkür ediyorum.
Yaşadıkça kahramanım olacak Mancs’ı ve sizleri, Macarları çok seviyorum, yaşadığım her an…’
***
Dün yine çok dramatik bir gündü...
17 Ağustos 1999 depreminde kaybettiklerimizi unutmuyoruz. Onlar hep aklımızda; bir gün tekrar yüzleşeceğimiz deprem gerçeği de öyle.
Ama deprem kadar ve depremin acı sonuçları kadar akılda kalan başka şeyler de var elbette:
O korkunç günlerde karşılaştığımız inanılmaz kahramanlar…
Macaristanlı Mancs da onlardan biriydi işte.
***
2004 yılında çöplüğünde doğduğu şehrin meydanına kahraman köpek Mancs’ın heykeli dikildi.
Ve Mancs kendi heykelini görme onuru yaşadı.
2 yıl sonra, 2006 yılında da 12’nci yaşını tamamlayamadan zatürre nedeniyle öldü.
Bir kahraman yakışır biçimde gömüldü…